Als je al een tijd samen bent, wordt het steeds moeilijker elkaar te verrassen met een goed cadeau. Bij de verjaardag van mijn vriend vorig jaar kostte het me al veel moeite om iets te verzinnen wat hij niet zou verwachten. Ik nam me daarom voor om door het jaar heen goed op te letten als hij iets zou zeggen over wat hij graag zou willen doen of hebben. Of als ik zelf ineens een originele ingeving zou hebben. En het dan vooral ergens op te schrijven. Want er zijn weinig dingen irritanter dan een goed idee hebben en het vervolgens vergeten. Je slaat jezelf voor je kop dat je het niet meteen opgeschreven hebt. Gelukkig had ik op een gegeven moment een ingeving. Eigenlijk bestond die uit twee afzonderlijke momenten.
Ritueel
Op het moment dat je voor het eerst gaat samenwonen, is alles nieuw. Ten eerste ben je natuurlijk helemaal blij met deze stap en ervaar je het als een cadeau dat je de ander nu veel vaker ziet. Het is heerlijk na een drukke werkdag thuis te komen als er al een warm bord eten voor je klaarstaat. Of als je ziek bent, dat de ander extra lief voor je is en alle huishoudelijke taken op zich neemt. Al snel raak je aan elkaars aanwezigheid gewend. Je ontwikkelt een ritueel met elkaar waarbij je op elkaar inspeelt. De een doucht altijd als eerst, de ander doet altijd de was. Zo is het er bij ons ingeslopen dat op het moment dat we klaar zijn met eten, we neerploffen op de bank en tv-kijken. Het is heerlijk even niets te zeggen en simpelweg vermaakt te worden. Maar op een gegeven moment merkte ik dat we best lang voor die tv bleven hangen en dat ik dat eigenlijk zonde vond. Het is prima tv te kijken, maar als het standaard wordt, kijk je langer dan je wil en dat is vaak uit luiheid en verveling. Ik vind het zelf ook moeilijk om de tv uit te zetten, want er is altijd wel weer een ander programma, een serie of film die je kan kijken. Het was tijd om in te grijpen.
Aanrader
Maar hoe los je zoiets op? Want van mij hoefde de tv niet de deur uit. Het enige wat me tegenstond, was dat het een te grote plek in ons leven had ingenomen. Een paar weken later kwam ik de oplossing tegen. Een collega vertelde namelijk over TV liften. Hij vertelde dat hij er twee had aangeschaft: een voor in zijn zitkamer en een in zijn slaapkamer. Dat zo’n lift heel mooi verwerkt kan worden in een dressoir of aan het voeteneind van je bed. In feite verstop je de tv, waardoor het niet meer zo’n pontificale plaats in de kamer inneemt. Wanneer je de lift activeert, komt de tv tevoorschijn. Dit leek me ideaal. Als we dan tv zouden kijken, zouden we dat nu veel bewuster kunnen doen. Mijn vriend moest werken op zijn verjaardag. Ik had vrij genomen zonder dat hij dat wist, zodat die dag de lift geïnstalleerd kon worden. Hij was helemaal verbaasd toen hij thuiskwam en ik op een knopje drukte, waarna de tv tevoorschijn kwam. Hij begreep meteen waarom ik het gekocht had en hij stond er helemaal achter. Nu ploffen we nog steeds neer op de bank na het eten, maar we zetten niet meer elke avond de tv aan. We genieten nu van zowel de avonden zonder als die met tv. Ik kan het iedereen aanraden!